 Սիրիայում այլադավան և այլալեզու հայկական հավաքականություններն այսօր հիմնականում համախմբված են աշխարհագրական հինգ շրջաններում.1.Միջերկրական ծովի առափնյա շրջան (հիմնականում՝ Լաթաքիա, մասամբ՝ Թարթուս և Բանիաս քաղաքներ), բացառությամբ հայախոս ու հայադավան Քեսապ ենթաշրջան: 2.Որոնդես գետի, ավելի շուտ՝ նրա ոռոգած Ռուճի հովտի շրջան (ծովափի ու Համա-Հալեպ առանցքի միջև): 3.Հալեպ քաղաքը: 4.Սիրիական անապատն ու նրա քաղաքները (Ռակկա, Դեր Զոր): 5.Հյուսիս-արևելքի շրջանը (Հասաքե և Կամիշլի քաղաքներ, Մալիքիյյե, Թել Աբիադ, Թել Քոչաք, Դերիկ, Ամուդա անվանումներ ու շրջակայք): Ա. Ծովափի շր
...
Կարդալ շարունակությունը »
|
 Պատմական որոշ աղբյուրներ վկայում են, որ 12-րդ դարի սկզբին խաչակիրները Լիբանանի լեռներում հանդիպել են հայկական բազմաթիվ բնակավայրերի: Ենթադրվում է, որ նրանց հայազգի բնակիչները հետագա դարերում ամբողջովին ձուլվել են մարոնիտ եկեղեցու հետևորդներին և նրանց հետ էլ 15-17-րդ դարերում ասորախոսությունից անցել արաբախոսության: Այս հայկական զանգվածը հիմնովին ձուլված է: Հայկական թույլ ինքնագիտակցություն այսօր պահպանվել է այն գաղթականների սերունդների մոտ, որոնք, ընդունած լինելով կաթոլիկությունը և հալածվելով Հայ Առաքելական եկեղեցուց, 18-րդ դարի առաջին կեսին հաստատվել են Լեռնալիբանանի որոշ շրջաններում ու ժամանակի ընթացքում ձուլվել մարոնիտներին: Նրանց սերունդների մոտ կա թույլ հիշողություն իրենց հայկական ծագման մասին: Ոմանք պահպանել են հայահունչ ազգանուններ, հայերեն ձեռագիր կամ տպագիր մատյաններ, հայկական ուրիշ մասունքներ: Բայց 18-րդ դարի այս գաղթականների, ինչպես նաև հաջորդ 150-200 տարիներին Լիբանան գ
...
Կարդալ շարունակությունը »
|
 Համաձայն Աստվածաշնչի (նաև ըստ Մովսես Խորենացու)՝ Հայոց թագավոր Թորգոմը՝ Հայկի հայրը, Նոյի որդի Հաբեթից հետո երրորդն էր: Թորգոմի անունով Հայաստանը երբեմն կոչվում է «Թորգոմա տուն»: Մ.թ.ա. 3-րդ հազարամյակի կեսին Թորգոմի որդին՝ արքայորդի Հայկը իր ընտանիքով, լավագույն գիտնականներով ու վարպետներով (ավելի քան 300 մարդ) գնացին դեպի հարավային հողերը ու սկսեցին տեղի ցեղերի մասնակցությամբ կառուցել այնտեղ բուրգ (զիկուրատի տեսքով):Շուտով այդ հսկա շինության շուրջը քաղաք գոյացավ, որը հետագայում կոչվեց Բաբելոն՝ հայ զորավար Բաբի անունով (բ-ա-բ = բարի կամք բերող), որն ավելի ուշ դարձավ Բաբելոնի առաջին թագավորը: Երբ Աշտարակի մեծ մասը կառուցված էր, Հայկի ու տեղի զորա
...
Կարդալ շարունակությունը »
|
 Ամեն մի ազգային գաղափար, ուսմունք, գաղափարախոսություն արդիական է այնքան, որքան ծառայում է իրեն հետևող ժողովրդի ռազմավարական շահերին, նրա ներկա և ապագա բարօրության և անվտանգության ապահովմանը: Այս տեսակետից հայ զորավար Գարեգին Նժդեհի տեսական ժառանգությունը, հատկապես՝ Ցեղակրոնության և Տարոնականության շարժումների մեջ պարփակված գաղափարները հայ ժողովրդի համար, անկասկած, ունեն ոչ միայն այժմեական, այլև՝ մշտական արդիականություն: Նժդեհի ուսմունքը, գաղափարախոսությունը մի հիմնարար աշխարհընկալում է, որը տրամադրում է հայ ազգի գոյության, հետագա զարգացման, նրա հիմնախնդիրների , ազգային նպատակների լուծման և ախտերի բուժման համակարգված բանալին: Գարեգին Նժդեհի տեսական ժառանգությունը միտված է հայ անվան հավերժացմանը և չափազանց արժեքավոր է այսօրվա ազգերի հանրությունում հայ ժողովրդի արժանի տեղը ապահովելու համար: |
|
1992 թվական... Մի հայ երիտասարդ, խռովված ողջ աշխարհից, փորձում էր գտնել, վերհիշել իսկությունը, որը մոռացվել էր իր ազգի կողմից: Նա գնաց հեռավոր Տիբեթ՝ հուսալով գտնել իր հոգևոր ուսուցչին: Նա շրջում էր երկար ժամանակ, քաղցած, ուժասպառ ու վիրավոր: Երկար փնտրելուց հետո նա տեսավ մի լամայի, ո
